Onderzoekers van de Stanford University School of Medicine hebben ontdekt dat een natuurlijk voorkomend eiwit dat alleen in afzonderlijke gebieden van de hersenen van zoogdieren wordt afgescheiden, kan fungeren als een soort Valium op bepaalde soorten van epileptische aanvallen.
Natuurlijke Valium voor de behandeling van tal van psychische aandoeningen
Het eiwit staat bekend als de diazepam bindend inhibitor, of DBI. Het kalmeert het ritme van een belangrijk hersencircuit en kan dus waardevol zijn bij het ontwikkelen van nieuwe, therapieën met minder neveneffecten. Het zou niet alleen effectief zijn voor het behandelen van epilepsie maar mogelijk ook voor angststoornissen en slaapproblemen.
“Dit is een van de spannendste bevindingen die we in vele jaren hebben gehad”, aldus John Huguenard, PhD John Huguenard, hoogleraar neurologie en neurologische wetenschappen en de hoofdauteur van het onderzoek. “Onze resultaten tonen voor het eerst aan dat een kern diep in het midden van de hersenen een klein eiwitproduct, of peptide, genereert dat net als benzodiazepinen werkt. Deze medicijnklasse omvat niet alleen het medicijn tegen angst Valium (generieke naam diazepam), die voor het eerst op de markt werd gebracht in 1965, maar ook de voorganger Librium, die in 1955 werd ontdekt, en het meer recent ontwikkelde slaapmiddel Halcyon.
Valium, dat bekend staat om verslavend te zijn en zo vatbaar is voor misbruik, werd vroeger gebruikt als behandeling voor epilepsie. Er zijn in de loop der tijd nieuwere, betere anti-epileptische geneesmiddelen gekomen.
De werking van natuurlijke Valium
Decennialang is DBI ook bij onderzoekers bekend onder een andere naam: ACBP. In feite wordt het gevonden in elke cel van het lichaam, waar het een intracellulaire transporteur is van een metaboliet genaamd acyl-CoA. “Maar in een zeer specifiek en zeer belangrijk hersencircuit dat we al vele jaren bestuderen, verlaat DBI niet alleen de cellen die het gemaakt hebben, maar is het – of ondergaat het verdere verwerking tot – een natuurlijke anti-epileptische verbinding,” zei Huguenard. “In dit circuit werkt DBI of een van de peptidefragmenten van DBI als een biochemische Valium en produceert het hetzelfde neurologische effect.
Andere endogene (intern geproduceerde) stoffen hebben aantoonbaar effecten die vergelijkbaar zijn met die van psychoactieve geneesmiddelen. In 1974 werden endogene eiwitten, genaamd endorfines, met biochemische activiteit en pijnstillende eigenschappen vergelijkbaar met die van opiaten, geïsoleerd. Een recentere reeks stoffen, de endocannabinoïden, bootsen de geheugen-, eetlust- en pijnstillende werking na van de psychoactieve bestanddelen van cannabis, of marihuana.
Geneesmiddelen zoals benzodiazepines verbeteren de GABA-veroorzaakte remming. Dat verandert de vorm van de receptor, waardoor deze hyper reageert op GABA. Deze receptoren zijn er in veel verschillende soorten en subtypes en niet allemaal reageren op benzodiazepinen. DBI bindt zich aan dezelfde plek waar benzodiazepinen zich binden aan benzodiazepinen op benzodiazepine-resistente GABA-receptoren. Wat dat tot nu toe betekent, is onduidelijk gebleven.
Huguenard, Christian en hun collega’s toonden ook aan dat DBI dezelfde remming – verbeterend effect op zenuwcellen in een aangrenzend thalamisch gebied heeft – maar ook dat, belangrijk, geen DBI natuurlijk in of dichtbij dit gebied wordt geproduceerd; in de corticothalamische kring, minstens, schijnt DBI om slechts in de thalamus reticular kern worden vrijgegeven. De werking van DBI op GABA-receptoren lijkt dus alleen in specifieke hersengebieden goed gecontroleerd te zijn.
Natuurlijke Valium kan mogelijk einde maken aan epilepsie
Hugenard weet nog niet of het DBI op zich is, of een van de peptidefragmenten (en zo ja welke), die de actieve remmende rol uitoefent. Maar, zei hij, door precies te weten te komen welke cellen DBI vrijgeven onder welke biochemische omstandigheden, kan het op een dag mogelijk zijn om middelen te ontwikkelen die bij epileptische patiënten bij het begin van de aanvallen een sprong kunnen maken en hun activiteit kunnen stimuleren, waardoor ze effectief in de kiem worden gesmoord.
